Na co dzień tkwimy w strumieniu myśli – większość z nich mija bez śladu. Nieustannie doznajemy wrażeń i żadne z nich się nie powtarza. Zawodna pamięć przechowuje tylko niektóre ze wspomnień i trudno znaleźć takie, które jest niezmienne przez całe życie. Jednocześnie jednak towarzyszy nam przekonanie, że wszystkie te treści – myśli, wrażenia itd., są jakby „własnością” jednej i tej samej osoby, że mogą być odniesione do jakiegoś trwałego podłoża, które jest w nas niezmiennie obecne. Przekonanie to niekiedy ulega zaburzeniom - na przykład we śnie, w przypadkach chorób psychicznych lub odurzeń środkami psychoaktywnymi. Są to jednak sytuacje wyjątkowe.

Filozofia zawsze interesowała się problemem poznawalności trwałego ja. Spotkanie z tekstem D. Hume’a pozwoli dostrzec zasadnicze różnice między filozoficznymi interpretacjami tego problemu.