Wręczenie Stanisławowi Wyspiańskiemu wieńca z napisem 44 po premierze Wesela było symbolicznym uznaniem artysty za nowego wieszcza narodowego. Autor sztuki, zaskoczony nagłym uwielbieniem publiczności, przyjął jednak tę rolę z pełną odpowiedzialnością. Jego dramaturgia stała się świadectwem troski o ojczyznę, a w kolejnych dziełach często powracał do tematyki narodowowyzwoleńczej. Nie zawsze jednak spełniał oczekiwania czytelników. Zamiast cudownego odrodzenia Polski wieszczył bowiem potrzebę czynu podjętego przez całe społeczeństwo i trzeźwego przemyślenia zbiorowych traum i lęków.