W pierwszej połowie XIX wieku dramat zyskał nową charakterystyczną formę określaną jako dramat romantyczny. Gatunek ten stworzył zupełnie nowe możliwości wypowiedzi artystycznej. Dramaty romantyczne podejmowały najważniejsze problemy epoki - zawierały wątki społeczne, treści ideologiczne i refleksje historiozoficzne. Formę tę rozwijali w swojej twórczości Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i Zygmunt Krasiński. Badacze literatury określają polski dramat romantyczny jednym z najoryginalniejszych zjawisk literatury emigracyjnej.