Nie ulega wątpliwości, iż tworząc swój system filozoficzny, Arystoteles dążył do stworzenia tego, co można określić mianem filozofii ostatecznej. Chodziło mu bowiem o to, aby dokonać ostatecznego podziału nauk, wskazać sposób, w jaki należy je rozwijać, a także stworzyć wszechogarniający system wiedzy ludzkiej. Między innymi dlatego bardzo często podkreśla się, że jego koncepcja stanowi próbę pogodzenia dotychczasowych opozycji filozoficznych. Widać to np. w jego rozróżnieniu na formę i materię, a zwłaszcza w podziale na akt i potencję.