Roibs0BdBauM2
Fotografia przedstawia rzeźbę ukazującą dojrzałego mężczyznę. Postać prezentuje całą twarz. Mężczyzna jest ukazany od pasa w górę. Postać ma owalną twarz. Mężczyzna ma wyraziste brwi. Jego oczy są wąskie. Postać ma prosty nos i zarost na twarzy. Mężczyzna jest ubrany w surdut i płaszcz. Na głowie ma cylinder. W tle stoi ceglany budynek dworca kolejowego. Do wnętrza prowadzi troje otwartych drzwi, nad którymi górują łuki.

O tym, jak ze słów powstaje obraz. Lalka w reż. Wojciecha Jerzego Hasa

Źródło: dostępny w internecie: Koefbac / commons.wikimedia.org, licencja: CC BY-SA 4.0.

Lalka Prusa jest znakomitym materiałem na film. Jak wykorzystał to Wojciech Jerzy Has, reżyser Lalki z 1968 roku?

Powieść Bolesława Prusa obfituje w wyraziste postaci o głębokim rysie psychologicznym, interesujący wątek główny i barwne tło XIX‑wiecznej Warszawy. Jest w niej także to, co kino kocha najbardziej – nieszczęśliwa miłość. Podejmując wyzwanie sfilmowania tak wielkiego dzieła literackiego, reżyser staje jednak przed poważnym dylematem: czy z pietyzmem wobec oryginału przenieść na ekran świat powieści w całym jego bogactwie, czy też – inspirując się pierwowzorem – poprowadzić opowieść w stronę autorskiej interpretacji dzieła.

Twoje cele
  • Poznasz twórczość Wojciecha Jerzego Hasa.

  • Przeanalizujesz adaptację Hasa jako jego autorską interpretację powieści Prusa.

  • Opiszesz filmowe środki wyrazu, jakie wykorzystał Has, by oddać swoistość powieści.