Timaios to jeden z ostatnich dialogów Platona. W utworze niewiele jest rozmowy, to raczej wykład podejmujący zadanie wyjaśnienia genezy i natury kosmosu oraz człowieka, a także związanych z nimi zjawisk – czasu, przestrzeni, ruchu, materii itp. Timaios jest wyrazem poznawczego optymizmu filozofii, przekonania, że umysł jest w stanie przeniknąć genezę i naturę rzeczywistości. Dzieło Platona przez długi czas było jednym z głównych źródeł wiedzy o przyrodzie. Niektóre zawarte w nim poglądy nie tylko były żywe w następnych stuleciach, ale stały się kanwą nowożytnych nauk przyrodniczych, jak np. kwestia matematycznej natury świata.

O Timaiosie pisał prof. M. Heller:

Każdy, kto jest zainteresowany śledzeniem początków tej ścieżki ludzkiej myśli, która zaowocuje powstaniem współczesnych nauk przyrodniczych, powinien zapoznać się z utworem Platona.