Walory prozy Franza Kafki przejawiają się na wielu poziomach struktury jego dzieł. Analizując ich artyzm, badacze zgodnie podkreślają nieoczywiste kreacje głównych bohaterów, którzy próbują odnaleźć się w zagmatwanych i niebezpiecznych dla siebie sytuacjach. Zazwyczaj sytuacje te mają tragiczny finał.
Fałsz egzystencji. Człowiek w dziele Franza KafkiŻywy człowiek, który nie nadchodzi; potrawa, której nie odnaleziono; sąd, którego nigdy nie spotkano; zamek, do którego nie dotarto; opowieść, której nie zmuszono do mówienia – ci bohaterowie odchodzą bez uzyskania odpowiedzi, unicestwieniem w milczeniu. Unicestwieniem kafkowskim, wobec którego nie otrzymuje się wyjaśnienia, wobec którego w ostatnim momencie pojawia się tyle pytań, jakie należało stawiać wcześniej – ale komu? jakiej instancji? jakiemu Bogu?, pokonując cały wstyd. (…) A jednak błąd musiał zostać popełniony – to stanowisko samego Franza Kafki, to szaleństwo, którym zaraził swych bohaterów, szaleństwo roztrząsania drobiazgów, błahych wydarzeń, jakoby nierozpoznanych w przeszłości znaków.
Takim kafkowskim bohaterem jest Józef K. Prosty i niczym się niewyróżniający urzędnik bankowy, którego los, od początku przedstawionej w Procesie historii, wydaje się być z góry przesądzony.
Omówisz sytuacje, w których znalazł się Józef K.
Wyjaśnisz, czym jest sytuacja kafkowska.
Porównasz sytuacje, w jakich znaleźli się bohaterowie opisani w Zbrodni i karze Fiodora Dostojewskiego i Procesie Franza Kafki.