W latach 1799–1815 Napoleon Bonaparte sprawował niepodzielne rządy nad Francją, najpierw jako I konsul, a od 1804 r. jako cesarz Francuzów. Jest to okres największej potęgi politycznej Francji w jej dziejach, okres hegemonii politycznej w Europie i okres, kiedy wszyscy władcy sprzymierzeni przeciw Francji porozumiewali się między sobą po francusku. System scentralizowanej silnej władzy państwowej stworzony przez Napoleona istnieje także dzisiaj, chociaż współcześnie Francja jest republiką. Nawet bonapartyści dostrzegają jednak, że przy wszystkich swoich osiągnięciach Francja napoleońska była jednym wielkim obozem wojskowym, a prostym ludziom żyło się ciężko.