Cechy budowli klasycystycznej na przykładzie Pałacu Staszica
Pałac Staszica, jako dzieło architektoniczne, od dekad pobudzał umysły naukowców do twórczej refleksji na temat roli sztuki w świadomości Polaków:
Pałac Staszica jako heterotopia afektywna – refleksja humanistyczna w planowaniu przestrzennymPałac Staszica postrzegam jako palimpsestpalimpsest, w którym treść miejsca staje się narzędziem w służbie ideologii i jest wykorzystywana i transformowana w zależności od celów, jakim ma służyć. Afektywny wymiar przemian stanowi oś analiz tego zjawiska– manipulacja emocjami zbiorowości pełni rolę katalizatora procesu, w ramach którego dokonują się przemiany miejsca i odczytywane są (oraz odwracane) obecne w nim pokłady semantyczne. Jest to miejsce, które na przestrzeni wieków staje się obiektem i jednocześnie źródłem działań zmierzających do dokonania przewrotu w krajobrazie mentalnym zbiorowości
Źródło: Aleksandra Wójtowicz, Pałac Staszica jako heterotopia afektywna – refleksja humanistyczna w planowaniu przestrzennym, „Teksty drugie” 2014, nr 6, s. 307.
Obiekt ten nie jest więc tylko sztandarowym przykładem polskiego klasycyzmu. Staje się źródłem zbiorowych przemian estetycznych, społecznych i kulturowych oraz żywym nośnikiem, wciąż ewoluujących idei.
Omówisz główne cechy stylu budowli klasycystycznych.
Poznasz historię Pałacu Staszica w Warszawie.
Wskażesz cechy architektury klasycystycznej na przykładzie Pałacu Staszica w Warszawie.