Romantyczne odczuwanie świata. Oda o melancholii Johna Keatsa
Melancholijno-frenetyczne skrzydła prowincji, czyli romantycy na wyspach fantazmatówArystoteles powiadał, że czarna żółć znajduje się w każdym z nas i nie musi wcale niekorzystnie wpływać na stan zdrowia ani specyficznie kształtować charakteru. Podejrzewał jednak, że można znaleźć wyjątki, na przykład wśród dotkniętych wrodzoną dominacją czarnej żółci nad innymi humorami, która czyni tych nieszczęśników melancholikami z natury [...]. Anormalność staje się dla nich normą, normalność zaś bezbarwną pospolitością. Bezbarwną, czerń nie stanowiła bowiem dla melancholii jedynie określenia kolorystycznego, ale osobliwą przyczyną trwogi zaćmiewającą rozum.
Źródło: Dominika Skiba, Melancholijno-frenetyczne skrzydła prowincji, czyli romantycy na wyspach fantazmatów, „Prace Literackie” 2012, nr 52, s. 21.
Wskażesz środki poetyckie służące budowaniu nastroju w Odzie o melancholii Johna Keatsa.
Zdefiniujesz pojęcie melancholii na podstawie analizowanego utworu.
Porównasz wymowę ody Keatsa z uwagami Stanisława Barańczaka na temat romantycznej melancholii.
Poznasz symbolikę ryciny Albrechta Dürera Melancholia I.