Greckie uczty łączyły różne formy towarzyskiego życia Greków i spełniały ważną funkcję kulturotwórczą. W trakcie uczt, zwłaszcza drugiej ich części, stanowiącej właściwy sympozjon, dyskutowano o sztuce, filozofii i polityce, deklamowano, grano w gry zręcznościowe bądź intelektualne. Przy winie oceniano twórców, kształtowano gusty, zawierano sojusze polityczne i przyjaźnie, flirtowano.

Przebieg uczty moderował mistrz ceremonii – sympozjarcha. Goście ucztowali, leżąc na sofach ustawionych w podkowę. W ucztach uczestniczyli wyłącznie mężczyźni, ponieważ grecki zwyczaj nie dopuszczał kobiet do życia publicznego. Było natomiast na ucztach miejsce dla kobiet zapewniających rozrywki – tancerek, muzyczek i heter. Regulowana była kolejność toastów, a także zwyczaj ofiarowywania bogom kropli wina. Niekiedy ofierze towarzyszyła odpowiednia mowa – hymn na cześć boga. Całonocne uczty wieńczył czasem komos, pochód na cześć Dionizosa, boga wina i płodności.

Dialog Platona Uczta jest opisem takiej właśnie uczty. Na sympozjonie ma miejsce współzawodnictwo biesiadników w wygłaszaniu mowy pochwalnej na cześć miłości oraz boga miłości, Erosa. Przemawia pięciu biesiadników. Szóstym jest Sokrates, którego wystąpienie stanowi najważniejszy punkt dialogu. W jego mowie Eros okazuje się miłośnikiem mądrości, filozofem.

Uczta jest utworem wielowątkowym i bogatym. Znajdziesz tam między innymi wykład Platońskiego rozumienia filozofii i filozofa oraz drogi poznania i miłości, na które wchodzi się, filozofując.