W poezji Zbigniewa Herberta tradycja antyczna odgrywa ogromną rolę. Sięgając do Mitu o Dedalu i Ikarze, poeta odwraca jego wymowę. Lot Ikara kończy się tragicznie nie dlatego, że zbliżył się do słońca, ale dlatego, że jego związek z tym, co ziemskie, był zbyt silny. W wierszu Herberta zostaje zatem poruszony temat ograniczeń, które narzuca nam nasza natura i których nie potrafimy pokonać. Pojawia się w nim także motyw złożoności ludzkich postaw. Ikar, w tradycji funkcjonujący jako symbol marzyciela, u Herberta staje się realistą, który nie podejmuje ryzyka.