Wiek XVI był okresem pokoju między Polską a Imperium Osmańskim. Poważną zmianę przyniosło następne stulecie – do pierwszej wojny doszło w 1620 r., a w zawartym rok później pokoju obie strony zobowiązały się do powstrzymywania najazdów swoich poddanych (czyli Tatarów będących lennikami Turcji oraz Kozaków zamieszkujących podległe Polsce ziemie Ukrainy). Nie było mowy o roszczeniach terytorialnych.

Jednak Imperium Osmańskie w drugiej połowie XVII w. wznowiło ekspansję terytorialną w Europie, a Rzeczpospolita w latach 1672–1676 musiała stawić czoła potężnemu najazdowi tureckiemu. Wybrany w 1674 r. na króla hetman Jan Sobieski szukał więc sprzymierzeńców. Gdy kilka lat później Turcy zaatakowali Austrię, jako cesarski sojusznik wyruszył z armią na ratunek oblężonemu Wiedniowi.