Ideałem człowieka renesansu (humanisty) była osoba dążąca do wszechstronnego wykształcenia w wielu dziedzinach nauki i sztuki oraz do poznania świata kształtującego postawę życiową według wzorca starożytnych ideałów. Nowa koncepcja człowieczeństwa doprowadziła do rozkwitu nauki (rozwój nauk przyrodniczych i humanistycznych), sztuki, literatury, muzyki i szkolnictwa. Rozwojowi idei humanistycznych, zwłaszcza w sztuce, sprzyjał też mecenat świecki i duchowny. Opiekunami artystów i fundatorami budowli, obrazów i rzeźb stali się królowie, książęta, a także mieszczanie chcący rozsławić swoje imię. Dzięki temu wielcy twórcy renesansowi mogli skupiać się na różnych dziedzinach nauki i sztuki oraz na doskonaleniu swojego warsztatu.