Widnokrąg pojawia się w powieści wiele razy i w różnych znaczeniach, przede wszystkim symbolicznych. Odnosi się zarówno do pamięci, jak i świadomości bohatera. Piotr rejestruje w pamięci wybrane zdarzenia i odtwarza je w strumieniu narracji, która nie jest linearna – rwie się, wspomnienia powracają przy różnych okazjach i w różnych konfiguracjach. Dzięki temu wątki łączą się i układają powoli w przyczynowo‑skutkowy ciąg zdarzeń. Opowieść nie służy jednak tylko przedstawieniu życiorysu bohatera, lecz zmierza ku głębszym egzystencjalnym i filozoficznym problemom, jak przemijanie, ciągłość pokoleniowa, więzy rodzinne. Pokazuje także, że pamięć ludzka składa się z impresji, wrażeń i tzw. powidokpowidokpowidok. Nasz odbiór rzeczywistości nie jest tożsamy z tym, co widzą inni, zatem świat indywidualnie należy do nas, a my potrafimy go odczytać jedynie na własny rachunek w zależności od zakresu naszej percepcji. Pisarz zdaje się mówić, że to my możemy jedynie poszerzać bądź ograniczać naszą perspektywę spojrzenia, horyzonty myślowe i wrażliwość.