Grzech, wina, odkupienie i cierpienie to pojęcia, które łączą ze sobą wiele wątków teologicznych i filozoficznych. Poszukiwanie pociechy w Bogu ludziom wierzącym daje poczucie siły, pomaga zmagać się z własnymi słabościami i wynikłymi z nich grzechami. To właśnie dzięki Stwórcy życie „napędzane” jest nadzieją. Nie ma bowiem większego szczęścia dla chrześcijan, niż pojednanie z Bogiem i nadzieja na życie wieczne. To pojednanie związane jest zaś z wybaczeniem, odpuszczeniem win, rozgrzeszeniem. Staje się ono zatem także formą terapii, nadzieją. Moc wybaczenia, choć w porządku ludzkim niezwykle rzadka, w porządku boskim jest czymś z góry założonym. To zaś daje nadzieję na mniejsze lub większe pozbycie się poczucia winy wobec ludzi, których grzechy dotyczyły.

Marmieładow jest bohaterem upadłym. Przyznaje się do moralnej degrengolady wynikającej z jego pijaństwa. W jego życiu niewiele jest dłuższych okresów trzeźwości, ale i alkohol nie przynosi mu zapomnienia. Jest pijakiem świadomym swego uzależnienia i krzywd, jakie wyrządził nim swoim bliskim. Wpada więc w błędne koło grzechu zaniechania, poddania się, niepodejmowania prób naprawy życiowych błędów i picia, aby w alkoholu znaleźć ból i rozpacz, a tym samym ukarać się za swe występki wobec Boga, rodziny i bliźnich.

Uwaga, uczniowie przed lekcją zapoznają się z monodramem Jana Świderskiego Spowiedź Marmieładowa.