Związki koordynacyjne, określane także jako kompleksowe, charakteryzują się obecnością wiązań koordynacyjnych (donorowo‑akceptorowych). Ponieważ zarówno kompleks, jak i jego elementy składowe – jon lub atom centralny (akceptor pary elektronowej) oraz ligandy (donory par elektronowych) – mogą istnieć samodzielnie, można więc traktować związki koordynacyjne jako efekt złożenia odpowiednich bloków budulcowych. Analogicznie jak przy składaniu klocków, pozwala to na łatwe uzyskanie różnych związków kompleksowych, a także na wymianę ligandów pomiędzy różnymi jonami kompleksowymi.