W ostatnich dniach przed wybuchem powstania warszawskiego młody Tadeusz Gajcy napisał swój ostatni utwór Do potomnego. Poeta zginął dwa lata po debiucie. Okupacja naznaczyła jego twórczość silnym rysem tragizmu. Podobnie jak inni z jego pokolenia, został ukształtowany przez tradycję romantyczną. Czas wojny wpłynął na katastroficzny charakter tej generacji twórców. Wiersze Gajcego – wizyjne, nasycone symbolami – stanowiły jednak próbę przełamania tej konwencji. Młody poeta miał ogromną świadomość tego, jak jego duchowość kształtowana jest przez trudny moment historyczny, w którym przyszło mu żyć.