R1eSPtgF4ahIc
Zdjęcie przedstawia korzeń świerka pokryty gęstą siecią strzępki grzybni.

Grzyby a odżywianie mineralne roślin

Biała struktura oplatająca korzenie świerka białego (Picea glauca) to tzw. opilśń. Złożona i delikatna sieć przypominająca pajęczynę jest wytworem grzybów mikoryzowych.
Źródło: André-Ph. D. Picard, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.

Składnikami pokarmowymi roślin są pierwiastki mineralne oraz proste związki nieorganiczne i organiczne występujące w glebie i powietrzu. Rośliny wykorzystują je w przemianach metabolicznych do budowy związków chemicznych i struktur własnego organizmu. Istotne dla wzrostu i rozwoju roślin pierwiastki mineralne pobierane są przez korzeń, najczęściej w formie jonów rozpuszczonych w roztworze glebowym lub zaadsorbowanych na powierzchni cząstek glebowych. U większości roślin, w tym mchów i wątrobowców, zdolność do pobierania składników pokarmowych zwiększa się dzięki istnieniu zależności między korzeniami a strzępkami grzybów. Ta wzajemna interakcja, zwana mikoryzą, przynosi także inne korzyści, tym samym zwiększając szanse obu organizmów na przeżycie.

Twoje cele
  • Scharakteryzujesz zjawisko mikoryzy.

  • Porównasz mikoryzę zewnętrzną, wewnętrzną i pośrednią.

  • Wyjaśnisz rolę grzybów mikoryzowych w odżywianiu mineralnym roślin.

  • Opiszesz różnorodne korzyści, jakie uzyskuje roślina współtworząca mikoryzę.

  • Wykażesz związek między mikoryzą a większą produktywnością roślin.