Międzywojenni dyktatorzy przejmowali władzę w swoich krajach na różne sposoby. Benito Mussolini w październiku 1922 r. dokonał we Włoszech zamachu stanu (marsz na Rzym). Z kolei Józef Stalin stoczył brutalną walkę o wpływy z innymi dygnitarzami państwa sowieckiego, aby pod koniec lat 20. XX w. stać się niekwestionowanym przywódcą ZSRS. Z kolei Adolf Hitler sprawnie wykorzystał obawy i frustracje Niemców wywołane wielkim kryzysem gospodarczym. W 1932 r. naziści wygrali demokratyczne wybory, w styczniu roku kolejnego Hitler przejął funkcję kanclerza i błyskawicznie przeszedł od demokracji do władzy dyktatorskiej.

Mussolini, Stalin i Hitler wprowadzali rządy totalitarne: poddali życie publiczne i prywatne ścisłej kontroli państwa oraz zbudowali monstrualny aparat propagandy, inwigilacji i terroru. Dyktatorzy brutalnie tłumili wszelkie przejawy oporu wobec oficjalnych ideologii. Pomimo tego, że faszyści i naziści odnosili się wrogo do komunistów, systemy rządów w Związku Sowieckim, Trzeciej Rzeszy oraz faszystowskiej Italii miały wiele cech wspólnych.