Pojęcie pierwiastka pojawia się w szkolnej matematyce dość wcześnie w kontekście arytmetycznym. Wiesz na przykład, że dla liczby rzeczywistej dodatniej $a$ i liczby całkowitej dodatniej $n$ symbol $\sqrt[n]{a}$ - czyli pierwiastek stopnia $n$ z $a$ - oznacza liczbę dodatnią, która po podniesieniu do potęgi o wykładniku $n$ będzie równa $a$.

Pierwotnie, jak podaje encyklopedia Britannica, słowo oznaczające korzeń w kontekście pierwiastka z liczby pojawiło się w średniowiecznych pracach matematyków arabskich (جذر, jidhr) i stamtąd trafiło do łaciny jako radix (w języku angielskim root).

Liczby tej postaci w średniowieczu pojawiały się jako rozwiązania pewnych równań, przy czym w tamtych czasach równania nie były zapisywane symbolicznie, a opisywane słownie - notacja używana współcześnie ma swoje początki dopiero w piętnastym wieku. Dla przykładu liczba $\sqrt[6]{3}$ to jedyne dodatnie rozwiązanie równania $x^6=3$, czyli jedyne dodatnie miejsce zerowe funkcji $W\left(x\right)=x^6-3$.

W obecnej lekcji zobaczysz, jak pojęcie pierwiastka z liczby zostało rozszerzone i weszło do teorii wielomianów jako pierwiastek wielomianu.