Doniesienia medialne codziennie raczą nas porcją informacji, które wskazywałyby na wyjątkowe okrucieństwo i bestialstwo gatunku ludzkiego. Podobnie na lekcjach historii możemy dowiedzieć się, jakie losy ludzie wzajemnie sobie zgotowali. Z drugiej strony nie brak przykładów szlachetnego heroizmu przedstawicieli gatunku ludzkiego, aktów solidarności i miłości, które sprawiają, że jedni ludzie angażują się w ochronę i wsparcie innych ludzi z narażeniem nie tylko własnych interesów, ale często także życia. Kim jest zatem człowiek? Z natury dobry, z natury zły, z natury nieokreślony? Czy w ogóle tak różni możemy mieć wspólną naturę?

Liczne grono filozofów, do których należy również David Hume, badało naturę ludzką. Poszukiwali specyfiki gatunkowej człowieka, która pozwoliłaby wyjaśnić złożony i różnorodny horyzont ludzkich możliwości. Szkocki filozof odnalazł bardzo optymistyczne odpowiedzi na postawione sobie pytania o źródła moralności i natury ludzkiej. Jakkolwiek był jednym z najbardziej konsekwentnych sceptyków, gdy filozofował o poznaniu ludzkim, w trakcie rozważań etycznych odkrył wyjątkowo dużo prawd. Sprawdź, czy obraz natury moralności człowieka zaproponowany przez Hume'a uznasz za wiarygodny.