Wyobraź sobie, że miasto, w którym mieszkasz, zostaje odcięte od świata, a ludzie tracą pamięć i wszystkie umiejętności. Z czasem jednak niektórzy z nich zaczną budować instrumenty muzyczne i ponownie nauczą się układać melodie. Ktoś namaluje na ścianach bloków ludzkie postaci, a twoi sąsiedzi postanowią spotykać się czasem w parku, by tworzyć rytmiczne dźwięki i wspólnie się przy nich kołysać. Z jednej strony widzisz, że każdy z mieszkańców miasta robi coś innego, ale z drugiej strony wydaje ci się, że jest coś, co łączy ich działania w jedną całość. Arystoteles (384‑323 p.n.e.) nie był na pewno w tak niecodziennej sytuacji, ale zastanawiał się nad podobnym problemem. Uważał, że poezję, muzykę i plastykę łączy coś, co odróżnia je od innych rodzajów ludzkiej działalności. Pojęcie sztuk pięknych jednak jeszcze nie istniało, a samo słowo „sztuka” znaczyło coś innego niż dzisiaj.

Czy wiesz, w jaki sposób Arystoteles uporządkował i podzielił uprawiane w starożytnej Grecji sztuki oraz jakie było jej ogólne pojęcie, do którego doszedł na gruncie swoich badań?