Dualizm gospodarczy w Europie XVI–XVIII w.
Materiał jest częścią serii „Inne spojrzenie”.
Przełom XV i XVI w. to początek zmian społeczno‑gospodarczych i politycznych w Europie. Po odkryciach geograficznych doszło na tym kontynencie do powstania różnic w rozwoju gospodarki państw europejskich. W krajach bezpośrednio zaangażowanych w działania prekolonialne zaczął zmieniać się system gospodarczy. Sprowadzane do państw Europy Zachodniej surowce i kruszce powodowały zmiany w stronę rozwiązań wczesnokapitalistycznych, zaczęto ograniczać produkcję rolną na rzecz produktów rzemieślniczych i manufakturowych. W Europie Środkowej i Wschodniej, czyli terenach położonych na wschód od rzeki Łaby, doszło do tzw. wtórnej feudalizacji. Brak dostępu do zwiększonej ilości kruszców doprowadził do zwiększenia produkcji rolnej i eksportu płodów rolnych do państw Europy Zachodniej. Konsekwencją był podział Europy na dwa obszary, w których doszło do rozwoju różnych gałęzi gospodarki. W efekcie w państwach Europy Zachodniej nastąpił rozwój nowych form gospodarki, a w Europie Wschodniej zwiększono wymiar pańszczyzny i ograniczono prawa mieszczan, co w pewnym stopniu spowolniło rozwój miast.
Określisz, jak kształtowały się ponadregionalne więzi w Europie XVI w.
Wyjaśnisz, dlaczego w Europie wystąpił dualizm gospodarczy.
Przeanalizujesz rolę Rzeczypospolitej Obojga Narodów w sieci powiązań europejskiej gospodarki nowożytnej.
Scharakteryzujesz zasady merkantylizmu.
