Reżim komunistyczny, chcąc zachować pełnię władzy, był zdecydowany na likwidację niezależnego od niego NSZZ „Solidarność”. Po podpisaniu porozumień sierpniowych zwlekał z zarejestrowaniem związku i realizacją zobowiązań oraz starał się ograniczyć ustępstwa do minimum. Od października 1980 r. przygotowywał się do wprowadzenia stanu wojennego, czyli zdławienia „Solidarności” siłą.

Stan wojenny rozpoczął się 13 grudnia 1981 roku. „Solidarność” działała dalej w podziemiu. Dopiero w 1986 r. władze zaczęły łagodzić politykę wobec związku. Ograniczyły represje, podjęły dialog, a w kwietniu 1989 r. przy Okrągłym Stole zawarły z „Solidarnością” umowę i w wyniku częściowo wolnych wyborów parlamentarnych dopuściły związek do władzy.