Wojna domowa między członkami Komunistycznej Partii Chin a nacjonalistami z Kuomintangu trwała prawie ćwierć wieku – od sierpnia 1927 do maja 1950 roku. W międzyczasie została na wstrzymana na prawie dekadę, aby obie strony mogły walczyć z Japończykami, którzy w 1931 roku zajęli Mandżurię, a sześć lat później zaatakowali centralne Chiny. W rozstrzygającą fazę wkroczyła po zakończeniu II wojny światowej i kapitulacji Japonii latem 1945 roku. Komuniści stopniowo wypierali nacjonalistów z Chin kontynentalnych, a 1 października 1949 r. Mao Zedong proklamował w Pekinie powstanie Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL). Datę tę przyjmuje się za oficjalny koniec wojny domowej, choć walki trwały jeszcze kilka miesięcy.

Pokonany rząd Republiki Chińskiej ewakuował się na wyspę Tajwan razem z rzeszą swoich zwolenników; według różnych szacunków było to od 1,5 miliona do 5 milionów osób. Populacja wyspy, której komunistyczne Chiny nigdy nie opanowały, wzrosła tym samym do 11 milionów ludzi. Do dziś trwa polityczny konflikt między ChRL a Republiką Chińską, zwaną także Chińskim Tajpej lub Tajwanem i uznawaną na arenie międzynarodowej tylko przez kilkanaście państw.