Polscy zesłańcy na Syberii w XIX w. – wkład w rozwój cywilizacyjny i gospodarczy
Rzeczpospolita na przełomie XVII i XVIII w. straciła swoje znaczenie w Europie jako mocarstwo. Kraj pod rządami dynastii Wettinów stawał się powoli marionetką w ręku rosnących w siłę państw ościennych. Rosja, Austria i Prusy ingerowały w sprawy wewnętrzne, stając się gwarantem nienaruszalności ustroju państwowego. O słabości kraju mógł świadczyć rok 1717, w którym obrady sejmu niemego odbyły się podczas obecności wojsk rosyjskich na jego terenie. Tym samym osoby sprzeciwiające się Rosji mogły łatwo zostać aresztowane i zesłane w głąb imperium. Taki los spotkał wcześniej jeńców z okresu wojen Stefana Batorego z Iwanem Groźnym w XVI w. W XVII w. byli to jeńcy polscy z czasu dymitriad czy wojen polsko‑rosyjskich. Początek XVIII w. to zesłanie stronników Stanisława Leszczyńskiego w głąb Imperium Rosyjskiego. Niestety to był dopiero początek zesłań.
Wskażesz przyczyny zsyłek Polaków na Syberię.
Scharakteryzujesz etapy tych wydarzeń.
Przedstawisz wkład polskich zesłańców w rozwój cywilizacyjny i gospodarczy Syberii.
Omówisz przykłady zesłania Polaków na Syberię w XIX w.
