Znasz ten zapach po burzy? Taki świeży, lekko drażniący nos? Tak właśnie pachnie ozon. Obecny w górnych partiach atmosfery, na wysokości 25‑30 km, powoduje, że niebo ma błękitny kolor. Z kolei Ziemia jest wyposażona w gazową tarczę, która absorbuje promieniowanie ultrafioletowe, będące zagrożeniem dla życia na jej powierzchni. Im większa odległość ozonu od naszej planety, tym mniej powodów do niepokoju, ponieważ jego obecność w pobliżu Ziemi, w powietrzu, którym oddychamy, traktuje się jako zanieczyszczenie. Ozon naturalnie występuje w bardzo niskich stężeniach, dlatego w naszym środowisku można go spotkać dość rzadko, np. podczas wyładowań atmosferycznych, przy wodospadach czy falujących, wzburzonych wodach. Ten znajdujący się w troposferze zwany bywa również „złym ozonem”. Okazuje się więc, że jest dobry i zły jednocześnie. Od czego to zależy?