Co łączy literaturę i życie? O teorii poezji Arystotelesa
Czy można czytać tak dużo, że w końcu fikcja wyda nam się bardziej realna niż rzeczywistość? Przydarzyło się to pewnemu Hiszpanowi – Alonsowi Quijano, który pod wpływem książek o przygodach błędnych rycerzy sam uwierzył, że jest jednym z nich. Jego najsłynniejszym dokonaniem był atak na stado olbrzymów, które okazały się zwykłymi wiatrakami.
Być może ta historia wydaje ci się znajoma. Przedstawia ona losy Don Kichota, słynnej postaci literackiej stworzonej przez Miguela de Cervantesa. Czy kiedy czytamy książki, nie stajemy się do niego chociaż trochę podobni? Niezależnie od tego, czy świat literackiej fikcji przesłania nam codzienną rzeczywistość, czy bierzemy do ręki książkę tylko w czasie wolnym, każdy z nas jest czytelnikiem. Co z tego wynika? Oprócz tego, że odbieramy rzeczywistość za pomocą zmysłów, żyjemy również w innym, sztucznym świecie, który istnieje w naszej wyobraźni. Jaki stosunek je łączy? Czy powieść odbija nasz codzienny świat jak lustro, czy może – jak sen – tworzy alternatywny świat, który tylko z pozoru przypomina naszą rzeczywistość? A może literatura jest bardziej realna, niż się to może wydawać? Bo chociaż nie obcujemy z prawdziwymi ludźmi, ale z zadrukowaną kartką papieru, to emocje, które przeżywamy czytając, są prawdziwe. Co na temat relacji rzeczywistości, literatury i czytelnika uważał Arystoteles?
Powiążesz koncepcję mimesis Arystotelesa z problemem związku między poezją a przyrodą.
Odniesiesz koncepcję katharsis Arystotelesa do problemu związku między poezją a odbiorcą.
Porównasz koncepcję poezji Arystotelesa ze współczesnym rozumieniem literatury.