Zdjęcie okładkowe (poglądowe) przedstawia wyładowania atmosferyczne na granatowym niebie. Na tle zdjęcia umieszczono tytuł "Gęstość powierzchniowa ładunku".
Czy to nie ciekawe?
Gęstość powierzchniowa jest szczególnie ważną wielkością fizyczną w przypadku przewodników. Ładunki swobodne, mogące swobodnie poruszać się w całej objętości przewodnika, rozkładają się właśnie na jego powierzchni. Ten rozkład ładunku nie jest jednolity – taki sam w każdym miejscu i właśnie do opisu tego zjawiska potrzebne jest pojęcie gęstości powierzchniowej.
Pierwsze eksperymenty, które pokazały, że ładunek - „materia elektryczna” - nie rozkłada się równomiernie na powierzchni przewodnika o nieregularnym kształcie i gromadzi się na jego ostrzach, przeprowadził w XVIII wieku Benjamin Franklin. Był on znanym amerykańskim mężem stanu, uczonym, wynalazcą i filozofem. Uważa się go za pomysłodawcę piorunochronu, którego koncepcję opracował po przeprowadzeniu słynnych eksperymentów z latawcem, który „miał ściągnąć elektryczność z chmur burzowych” (Rys. a.). Ale jednym z jego pierwszych wynalazków był przyrząd służący do demonstracji oddziaływań elektrostatycznych, zwany obecnie młynkiem Franklina (Rys. b.).