Stoik Lucjusz Anneusz Seneka (Młodszy) żył w okresie panowania czterech cezarów, pełnił funkcję wychowawcy i doradcy jednego z nich, Nerona. Większość życia spędził w Rzymie, ówczesnym centrum świata, ale doświadczył też blisko dziesięcioletniego wygnania. Uczestniczył w decyzjach przesądzających o losach imperium, wikłał się w polityczne intrygi, starając się jednocześnie przyjmować pozycję moralisty, zachowującego niezależność namysłu i wynikających z tego namysłu ocen.
SenekaJak mało kto inny piętnował i chłostał występki i błędy ówczesnych ludzi, ale też jak mało kto inny, ulegał tym samym błędom. Był nieodrodnym dzieckiem swego pokolenia i wieku, naturą zagadkową, którą targały i rozdzierały przeciwstawne tendencje – skłonności religijne i mistyczne ascety i samotnika, żądza wiedzy i szerokie zainteresowania naukowe, jednocześnie rdzenny charakter Rzymianina z jego wolą praktycznej działalności i czynu (...).
Sprzecznościom obecnym w życiu Seneki odpowiada niejednoznaczność ocen jego filozoficznego dorobku, czego przykładem są opinie historyka rzymskiego, Tacyta.
Seneka, czytany i cytowany także dzisiaj, ma znaczący udział w widocznym renesansie zainteresowania filozofią stoicką, w tym również właściwym jej sposobem osiągania szczęścia.
Zapoznasz się z podstawowymi poglądami Seneki.
Zinterpretujesz wybrane wskazówki moralne Seneki.
Zastanowisz się nad możliwością stosowania wskazówek Seneki w życiu.
Ocenisz zarzuty wobec Seneki, które dotyczą rozbieżności między poglądami a czynami.
Przeanalizujesz fragmenty O życiu szczęśliwym Seneki.