Historia doktryny konserwatywnej
Koniec XVIII w. to czas narodzin nowych ruchów politycznych. Przyczyniły się do tego zmiany gospodarcze, postępująca rewolucja przemysłowa, zmiany w postrzeganiu państwa i władzy. Poważny wpływ na nowe myślenie o świecie mieli myśliciele oświecenia i Wielka Rewolucja Francuska. Odrzuciła ona stary porządek feudalny i próbowała zaproponować nowy, oparty na oświeceniowych ideałach, ale przyniosła tylko chaos i brak poczucia bezpieczeństwa. Społeczeństwa nie były przygotowane na demokratyzację formuł rządów, stare elity próbowały bronić swoich interesów. W tej atmosferze zmian społecznych i gospodarczych narodziły się nowe prądy polityczne.
Na początku był to liberalizm, którego założenia próbowano realizować podczas rewolucji. W odpowiedzi zrodziła się doktryna broniąca zasad starego porządku – konserwatyzm. Trudno pominąć związek między powstaniem obu doktryn politycznych. Nie tylko dlatego, że jeden z twórców konserwatyzmu – Edmund Burke – wprost odniósł się do wydarzeń rewolucji francuskiej, ale również dlatego, że założenia klasycznego konserwatyzmu negują poglądy liberałów.
Scharakteryzujesz okoliczności społeczno‑historyczne, w jakich narodził się konserwatyzm.
Uzasadnisz znaczenie zmian społecznych dla doktryny konserwatywnej.
Przeanalizujesz teksty wczesnych konserwatystów.
