Czy to nie ciekawe?

Jednym z najbardziej znanych i wzbudzających emocje eksperymentów myślowych jest eksperyment z tzw. kotem Schrödingera. Eksperyment przedstawia problem zastosowania tez mechaniki kwantowej do obiektów makroskopowych. Według pomysłu Schrödingera kot miał znajdować się w zamkniętym pudełku zawierającym urządzenie uwalniające truciznę. Mechanizm wypuszczania trucizny miał się włączać w momencie detekcji rozpadu nietrwałego jądra atomowego. Jako że rozpad promieniotwórczy jest procesem losowym, stan kota, czy był on żywy, czy martwy, nie był znany, gdy pudełko było zamknięte. Według ówczesnych interpretacji mechaniki kwantowej kot znajdował się więc w dwóch stanach jednocześnie, jako żywy i martwy. Dopiero otwarcie pudełka redukuje stan kota do jednego.

ROSFtaLkYKFIf

Rys. 1. przedstawia pomieszczenie o białych ścianach. W centrum jest widoczny czarny obrys z szarym wnętrzem kota stojącego na podłodze i kota leżącego na podłodze. Na prawej ścianie znajduje się pudełko o niebieskich i czarnej ściance z symbolem promieniowania (żółty wiatrak). Z pudełka wychodzi przerywana czerwona linia kończąca się na żółtym pudełku z wystającymi dwoma wajchami o białej barwie, do których przyczepione są czarne linki połączone z młotkami. Jeden młotek leży, drugi jest pod kątem ostrym do poziomu. Pod młotkiem lezącym widać całą zlewkę z zielonym płynem oraz rozbitą zlewkę i rozlanym wokół niej zielonym płynem.

Ten nieco makabryczny eksperyment myślowy bazował na tym, że rozpady promieniotwórcze są procesami losowymi. W oparciu o to proste założenie można wiele wywnioskować o naturze rozpadów promieniotwórczych i to za chwilę zrobimy.