Okres późnego średniowiecza charakteryzował się nie tylko kryzysami gospodarczymi i społecznymi oraz wyniszczającymi Europę epidemiami, ale również krwawymi konfliktami zbrojnymi. Wśród nich jednym z najważniejszych był ten toczący się między Anglią a Francją, który ze względu na długi czas trwania nazwany został wojną stuletnią.

Korzenie rywalizacji angielsko‑francuskiej sięgają początków XII stulecia. Podpisany w 1259 r. traktat paryski zobowiązywał władców angielskich do składania hołdu lennego królom francuskim, angielscy Plantageneci władali bowiem francuskimi posiadłościami jako wasale. Na to w XIV w. dodatkowo nałożył się konflikt o sukcesję do tronu francuskiego: gdy w 1328 r. zmarł Karol IV, ostatni władca z dynastii Kapetyngów, roszczenia do królewskiej korony zgłosiło aż trzech kandydatów, w tym król Anglii Edward III. Francuscy książęta postanowili wykorzystać konflikt dynastyczny do osłabienia monarszej zwierzchności i władzy.