Antonina Gołowina była jedną z milionów małych dziewczynek, którym przyszło żyć w czasach Józefa Stalina. Miała zaledwie osiem lat, gdy całą jej rodzinę uznano za kułaków i zesłano na Syberię. Cały ich majątek – ziemia, inwentarz i narzędzia rolnicze – został zarekwirowany i oddany do kołchozu, a dom zburzony. Trzy lata robót w ciężkim syberyjskim klimacie brzmiało dla wielu jak wyrok śmierci. Większość stamtąd już nie wracała. Gołowinom się udało, ale przeżycia dzieciństwa pozostawiły w psychice dziewczynki trwały ślad. Przez większą część życia milczała i nawet rodzinie długo nie przyznawała się do tego, że ciąży na niej piętno „wroga ludu”. Dopiero w późnej starości ośmieliła się po raz pierwszy wyjawić swoje kułackie pochodzenie. Życie Antoniny Gołowiny pokazuje, jak niszczono kułaków w epoce stalinowskiej.