Horacy  ‒ rzymski poeta, który tworzył w ostatnich dziesięcioleciach przed naszą erą  ‒ uważany jest za mistrza łacińskiej liryki i satyry. Od utworów patriotycznych przechodził do pieśni erotycznych. Przesłania polityczne łączył z treściami filozoficznymi. Moralizował i bawił. Wyrażał zachwyt nad światem i troskę o los człowieka. Inspirowały go antyczne filozofie życia: epikureizm, głoszący, że celem życia ludzkiego jest dążenie do szczęścia, a także stoicyzm, z jego słynną „zasadą złotego środka”. Od Carpe diem do Non omnis moriar – słowa Horacego opisywały kondycję człowieka, sławiły radość życia i zmuszały do refleksji nad jego sensem.