Okres Młodej Polski to czas kulturowych zderzeń i niejednoznaczności. Bywa nazywany modernizmem z uwagi na pojawienie się nowych, dotąd niespotykanych tendencji oraz wzorców artystycznych, inni widzą w nim neoromantyzm. Na pograniczu stuleci spotkały się tradycja z dążeniem do otwarcia się na Europę i pierwszymi zwiastunami nowoczesności.

Obraz kobiet w literaturze i sztuce tego okresu był równie niejednoznaczny. Z jednej strony był związany ze współczesnym życiem: jego rytmem, tempem i rozmachem; z drugiej – odzwierciedlał zmęczenie i niepewność końca wieku. Wśród wielu typów młodych dziewcząt, pięknych kobiet czy starych matron, które stały się podmiotami europejskiej i polskiej twórczości artystycznej końca stulecia, znalazł się także typ kobiety fatalnej – femme fatale. Typ kontrowersyjny, ale też fascynujący.