Ostatnie kilkadziesiąt lat w gospodarczej historii świata obfitowało w różnorodne przedsięwzięcia, których celem była liberalizacja światowego handlu. Jednym z nich było stworzenie stref wolnego handlu w ramach regionalnych porozumień. Znane są takie europejskie regionalne organizacje integracyjne, jak EFTA czy CEFTA. Organizacja o charakterze strefy wolnego handlu została również utworzona przez państwa Ameryki Północnej – Kanadę, Stany Zjednoczone i Meksyk.

Często i dużo słyszymy o niezaprzeczalnie licznych korzyściach takich przedsięwzięć, zarówno dla państw, które decydują się na tego typu współpracę, jak i ich obywateli. Równie często jednak pojawiają się w środkach masowego przekazu głosy krytyki, dotyczące na przykład kwestii wzrostu bezrobocia w sektorach funkcjonujących dotychczas dzięki silnemu protekcjonizmowi celnemu.

Północnoamerykańska Strefa Wolnego Handlu (NAFTA) to umowa, która po niewiele ponad ćwierćwieczu obowiązywania w relacjach handlowych pomiędzy Kanadą, Stanami Zjednoczonymi i Meksykiem została w połowie 2020 r. rozwiązana i zastąpiona nowym porozumieniem (USMCA). Jednak jej historia pozostaje ciekawym i wartym analizy przykładem międzynarodowej współpracy gospodarczej państw.