RXda3JT0P8uCv
Ilustracja przedstawia mężczyznę siedzącego na tronie. Ma eleganckie szaty i koronę na głowie. W ręku trzyma laskę.

Upadek dynastii Karolingów

Lotar I, w latach 817-855 Święty Cesarz Rzymski.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Osoba Karola Wielkiego w znaczący sposób jednoczyła cesarstwo. Ogromny autorytet cesarza, jego talenty organizacyjne i wodzowskie zapewniały państwu sprawne funkcjonowanie. W systemie wprowadzonym przez Karola – silnej monarchii, łączącej wiele ludów o odmiennych językach i prawach – osobowość władcy odgrywała rolę kluczową. Gdy go zabrakło, rozpoczął się proces rozpadu państwa.

R1McCkvykcgAy1
Linia chronologiczna obejmuje następujące wydarzenia: 753‑987 sprawowanie władzy w państwie Franków przez dynastię Karolingów. 793 rok zaatakowanie klasztoru w Anglii przez Normanów, rozpoczęcie epoki wikingów; 800 rok koronowanie Karola Wielkiego na cesarza rzymskiego; 814 rok śmierć Karola Wielkiego; 814 rok przejęcie tronu Franków przez Ludwika Pobożnego; 843 rok  zawarcie traktatu w Verdun, podzielenie królestwa Franków; 962 rok powstanie Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego; 983 rok namaszczenie Ottona Trzeciego na króla Niemiec.
Źródło: Contentplus.sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Twoje cele
  • Przeanalizujesz, co stało się z imperium Karola Wielkiego.

  • Ocenisz, w jaki sposób upadek dynastii Karolingów wpłynął na znaczenie instytucji cesarstwa.

  • Wyjaśnisz, kim byli Normanowie i jaką rolę odegrali w zmianie układu sił ówczesnej Europy.