Pierwszy poeta nowożytnej Francji to postać owiana legendą. Włóczęga i bandyta, który nieomal skończył na szubienicy albo — jak twierdzą niektórzy badacze literatury — zmyślił to wszystko, zostawił po sobie niezwykły testament. Jego poetycka spowiedź stała się kamieniem milowej francuskiej literatury.  François Villon pisał o tym, czego doświadczył na własnej skórze. Barwny i niebezpieczny Paryż połowy XV wieku, jego spelunki, środowisko wyrzutków społecznych, złodziei i prostytutek to naturalne otoczenie Villona, jego świat i źródło jego inspiracji. Nikt przed nim nie znalazł w tym poezji, nikt nie był tak przejmujący.