Poezja tatrzańska miała w czasach Kazimierza Przerwy‑Tetmajera bogatą tradycję, lecz młodopolski artysta w swoich utworach dał wyraz nowej wrażliwości. Zrywając z liryką opisową, skupił się na chwilowych wrażeniach, jakich człowiek doznaje pod wpływem widoku górskiego krajobrazu. Nastrój wiersza Melodia mgieł nocnych wykreował za pomocą odniesień do wszystkich pięciu zmysłów.