Spośród państw pozaeuropejskich u zarania epoki nowożytnej Europejczycy najlepiej znali prastare cywilizacje azjatyckie – Chiny i Indie, z którymi przez całą epokę średniowiecza prowadzono wymianę handlową. Ich przebogata kultura w wielu dziedzinach przewyższała ówczesny dorobek najlepiej rozwiniętych regionów Europy. Ale nie tylko dokonania kulturalne krajów azjatyckich zwracały uwagę - także ekonomicznie Azja odgrywała znaczącą rolę. W 1800 r. udział Chin w gospodarce światowej wynosił już 32,8 proc., a Indii 24,5 proc. (czyli łącznie prawie 60 proc. globalnej gospodarki), podczas gdy całej Europy - 23,2 proc. O ile Europejczycy coraz intensywniej nawiązywali kontakty z tym regionem Azji, o tyle leżąca na odległych wyspach Japonia była w Europie prawie nieznana.