Zarówno Mickiewicz, jak i Norwid mogliby powiedzieć o swoim życiu, że było ono tułaczką. Pielgrzymowali do różnych miejsc, ale u celu podróży nie czekało na nich święte przeżycie, lecz pełna upokorzeń poniewierka. Do jakiego miejsca przeznaczenia zmierzali wykreowani przez obu poetów bohaterowie? Co pragnęli ujrzeć u kresu swojej drogi? Za czym tęsknili? Nie bez powodu wiersze obu poetów – zarówno Mickiewicza, jak i Norwida – noszą wymowny tytuł Pielgrzym. Znajdziemy w nich odpowiedź na postawione tu pytania, a może nawet skłonią do refleksji nad dolą uchodźcy: człowieka pozbawionego ojczyzny.