Dziewiętnaste stulecie określa się mianem „wielkiego wieku”. Był to okres postępu, w którym doszło do rozwoju nie tylko nauki i techniki, ale również kultury. Progres ten przekładał się na niemal każdy aspekt życia codziennego. W Polsce jednak, z powodu braku własnego państwa, rozwój kultury nie postępował tak szybko jak w krajach zachodnich. Po trzecim rozbiorze życie kulturalno‑oświatowe pozostawało w ścisłym związku z wydarzeniami politycznymi. Gdy na Zachodzie rozpoczynały się czasy nowoczesności, polska ludność musiała mocno się starać o możliwość kultywowania swoich obyczajów, kształcenia i aktywnej działalności kulturalnej. Po klęsce Napoleona kongres wiedeński wyznaczył nowe ramy europejskiego porządku i zarysował nowe granice kontynentu. Czy 15 lat względnego spokoju – do wybuchu powstania listopadowego – zaowocowało postępem w życiu naukowym i kulturalnym Polaków?