Założony przez Ateny w V w. p.n.e. Związek Morski stał się narzędziem ich polityki, co nieustannie prowadziło do konfliktów z Persją i Spartą. Stowarzyszone w nim poleis z czasem przestały mieć wpływ na działania organizacji, a Ateńczycy stosowali represje wobec tych, które chciały z niej wystąpić. Skarb Związku Morskiego przeniesiono do Aten. Z jego zasobów finansowano już nie tylko działania floty sojuszniczej, lecz także wielkie ateńskie inwestycje budowlane, takie jak Partenon (świątynia Ateny Dziewicy) z wystrojem rzeźbiarskim Fidiasza, Propyleje (monumentalny budynek bramny na Akropolu) czy Długie Mury, które połączyły ateński port Pireus z miastem.

Wzrost potęgi Aten niepokoił Spartę, tym bardziej, że w Atenach po władzę sięgnął zwolennik demokracji i zdecydowany przeciwnik spartiatów - Perykles. Między dwiema ówczesnymi potęgami świata greckiego, czyli ateńskim Związkiem Morskim oraz Związkiem Peloponeskim pod przywództwem Sparty, stopniowo rosło napięcie, dodatkowo potęgowane działaniami zrzeszonych poleis. Do pierwszego starcia doszło w 460 r. p.n.e., a zawarty w 446 r. p.n.e. trzydziestoletni pokój dał tak naprawdę Atenom i Sparcie czas na przygotowanie się do ostatecznego rozstrzygnięcia. Jak się ono zakończyło?