Jeszcze za życia Heraklita powstał kierunek filozoficzny, który zanegował tezę o zmienności świata i zaproponował coś zupełnie przeciwnego: świat to jedność bytu, w którym panuje stałość, niezmienność i bezruch. Prekursorem tej nowej doktryny był Ksenofanes z Kolofontu, lecz najważniejszym i najbardziej znanym przedstawicielem pozostaje Parmenides z Elei. Szkoła eleacka (lub elejska) wprowadziła do filozofii wielkie zmiany. Filozofowie do niej należący odrzucali koncepcję zmienności i wielości bytów, kwestionowali istnienie czasu i ruchu oraz możliwość poznania zmysłowego. Do filozoficznego dyskursu wprowadzili również dialektykę, która podniosła jakość dyskusji na zupełnie nowy poziom.