Sposoby eksponowania ludzkiego cierpienia w Lamencie świętokrzyskim
Psalm 38 (37)Błaganie nieszczęśliwego grzesznika
Jestem zgnębiony, nad miarę pochylony,
przez cały dzień chodzę smutny.
Bo ogień trawi moje lędźwie
i w moim ciele nie ma nic zdrowego.
Jestem nad miarę wyczerpany i załamany;
skowyczę, bo jęczy moje serceŹródło: Psalm 38 (37), [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. W przekładzie z języków orginalnych, oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Benedyktynów Tynieckich, wyd. trzecie poprawione, Poznań–Warszawa 1980, s. 602.
Cierpienie stanowi jedną z tajemnic ludzkiej egzystencji. Udręczony człowiek może odczuwać nie tylko ból fizyczny, ale również trudny do zdefiniowania ból duchowy. Nieprzypadkowo już starogreccy filozofowie, mędrcy indyjscy i myśliciele chrześcijańscy zastanawiali się, jaki jest sens doświadczanego przez człowieka bólu. Udręka jest więc problemem filozoficznym i religijnym. Jako motyw cierpienie często pojawiało się w literaturze i sztuce średniowiecza. Charakterystycznym przykładem wyeksponowania ludzkiego wymiaru cierpienia oraz reakcji, jakich można doświadczać w związku z tym stanem, jest Lament świętokrzyski – liryk znany również pod tytułem Żale Matki Boskiej pod krzyżem.
Opowiesz o funkcjonowaniu motywu dolorystycznego w średniowieczu.
Przeanalizujesz sposoby eksponowania cierpienia matki i syna w Lamencie świętokrzyskim.
Nazwiesz przeżycia wewnętrzne podmiotu lirycznego w Lamencie świętokrzyskim.
Wyjaśnisz, jakie funkcje pełnią w wierszu środki stylistyczne.