Twórca i jego boska opiekunka – Muza. Ona piękna, dostojna i szczodra; on poważny, wdzięczny, dumnie prezentujący swe dzieło, prosi o dalszą inspirację. To z takim sposobem realizacji motywu natchnienia spotykamy się w poezji najczęściej – i trudno wyobrazić sobie zastąpienie go obrazem poety, który jąka się i wymyśla dla muzy zabawne przezwiska. Nie jest to jedyne wyobrażenie twórcy, któremu Miron Białoszewski rzuca wyzwanie w swojej poezji. Przekonaj się, jak wywiązywał się ze zwyczajowego obowiązku wyjaśniania istoty własnej twórczości.