Poetycki pogrzeb taterniczki w wierszu Juliana Przybosia Z Tatr
Góra jest teraz piękna dlatego, że mogę ją zdobyć, jeśli jestem turystą; że mogę ją przebić tunelem, jeśli jestem inżynierem; że mogę na niej zarobić, jeśli jestem właścicielem schroniska; jest piękna dlatego, że mam świadomość tej jej roli twórczej w stosunku do turysty, inżyniera, hotelarza… i że na świadomości tej mogę oprzeć budowę poematu, jeśli jestem poetą
– pisał Julian Przyboś w tekście Człowiek nad przyrodą, który w 1926 roku ukazał się na łamach czasopisma „Zwrotnica”¹¹. Poeta zweryfikował to przedmiotowe podejście do gór kilka lat później, kiedy na południowej ścianie Zamarłej Turni w Tatrach zginęła wraz z siostrą jego ukochana – Marzena Skotnicówna. To jej Przyboś poświęcił wiersz rozpoczynający się przejmującą dedykacją: Pamięci taterniczki, która zginęła na Zamarłej Turni
²².
Poznasz okoliczności powstania wiersza Juliana Przybosia Z Tatr.
Wskażesz cechy poetyki awangardowej w wierszu Z Tatr.
Przeanalizujesz środki stylistyczne oraz określisz ich funkcje w wierszu.
Wyjaśnisz na podstawie utworu Juliana Przybosia, na czym polega ekwiwalentyzacja uczuć.