Konflikty wojenne są przeżyciem traumatyzującym zarówno jednostkę, jak i całe pokolenia. Powojenne utwory Różewicza powstały przez pryzmat katastroficznego spojrzenia na rzeczywistość wojny. Twórczość poety przedstawia tragedię osamotnionego człowieka, który wątpi w istnienie jakichkolwiek wartości. Stara się znaleźć odpowiedź na dręczące pytanie, czy powrót do człowieczeństwa jest jeszcze możliwy. Dlatego odpowiedzi poszukuje w poetyckim ujęciu rzeczywistości, którą stara się konstruować na nowo.